Tangariro en South-Island

Lieve allemaal,

Het bijhouden van een blog blijkt niet echt een van mijn talenten te zijn haha, maar hier is weer een nieuwe van afgelopen maand. Bereid je voor, want het wordt een lang verhaal.
Ik was gebleven bij het weekend van de Tangariro crossing. Met een hele groep internationale studenten gingen we hier naartoe. Zaterdag was de dag van de wandeling: veel klimmen door een vulkanisch landschap, veel trappen op en gelukkig ook vlakke stukken, het was zwaar en lang maar dit was het allemaal waard: wat was dit ontzettend mooi! Het is zeker een van de meest geweldige dingen die ik ooit heb gezien! Tijdens de 8uur durende wandeling kwamen heel veel verschillende landschappen voorbij. Hierbij komt dat we echt perfect weer hadden. ‘s Ochtends was het nog een beetje fris, maar het klaarde snel op en het werd een hele zonnige dag. Om het beste beeld te krijgen van alles wat ik hier gezien heb moeten jullie de foto’s maar even bekijken, want het is moeilijk te omschrijven. Het hoogtepunt was toch wel de drie helblauwe meren :). ‘s Avonds hebben we wat gegeten en de volgende dag was de busreis terug en konden we gezellig in het zonnetje lunchen. Kortom een topweekend!

Daarna volgde het laatste weekje school en toen was het tijd voor de VAKANTIE! Op naar het zuidereiland :).

Zaterdagochtend begon onze vakantie. We gingen met de ferry naar Picton. Dit was meteen een mooie tocht door het landschap aan beide kanten van het water. Eenmaal daar aangekomen, hebben we wat gegeten en toen kwam Olivia, Elisa’s huisgenootje, ons ophalen en bracht ons naar haar huis in Nelson, waar we mochten slapen! Haar familie was ontzettend gastvrij en het was heel erg leuk om bij haar thuis te blijven. De volgende dag heeft ze ons Nelson laten zien, inclusief de achtbaanweg (die loopt heel erg steil omlaag en daarna heel steil omhoog en dan nog eens XD). S middags hebben we daar nog gezellig geluncht en daarna begon het reizen met de bus. Op weg naar de eerste bestemming: Abel Tasman. Verassend genoeg was er een wijnproeverij geregeld voor maar een paar dollar, goed begin haha. ‘s Avonds kwamen we aan in Abel Tasman. Dit is een van de meest bekende nationale parken in Nieuw-Zeeland. We hebben gezellig kaartspelletjes gespeeld en besloten om de volgende dag te gaan kanoën en een wandeltocht terug te lopen. Helaas regende het, maar ondanks dat was de natuur nog steeds heel mooi. Gelukkig kregen we regenkleren van hen. Het zag er echt niet uit: een gele regenjas, paarse broek en een zwart ding dat je over de bovenkant van de kanozitting kon trekken, maar goed het was in ieder geval lekker warm. De wandeling terug was heel regenachtig, maar de natuur was erg mooi!

Dinsdag vertrokken we naar Punakaiki. Dit is vooral beroemd om de Pancake Rocks. Hier hadden we weer lekker zonnig weer! Eenmaal in de bus begon het weer te regenen. Een paar uur later kwamen we aan bij het huis waar we verbleven. Midden in een regenwoud hadden we een gezellig huis, waar we met 11 mensen sliepen. We besloten naar het strand te gaan. Het regende super hard, dus helemaal doorweekt kwamen we weer terug. Lekker gedoucht en daarna hebben met iedereen wraps gemaakt en gegeten. Deze keer zaten we in de bus met heel veel Duitsers, dus ook in het huis waren de meeste mensen Duits, maar er waren ook mensen uit Slowakije en een jongen uit Zweden. Ik denk dat het toetje dan ook iets Duits was, het was rijst met chocola, beetje apart maar ach weer eens wat anders al moet ik toegeven dat ik chocolademousse succesvoller vind. ‘S avonds hebben we scrabble gespeeld in teams. Uiteindelijk hadden Luís en ik gewonnen, met dank aan de letter s, want zo geweldig is mijn Engelse woordenschat nou ook weer niet :P.

De volgende morgen konden we lekker uitslapen en gingen we op weg naar Franz Josef. Eenmaal aangekomen hebben wat gegeten en kaartspelletjes gedaan. Ons plan was om daar de volgende dag te gaan skydiven, maar toen we daar eenmaal ‘s middags aankwamen bleek dit niet door te kunnen gaan. De lucht was niet helder genoeg en er was teveel wind. In het toeristencentrum informeerde we over de wandelingen. Het bleek dat we niet in de buurt van de gletsjer mochten komen, omdat dit te gevaarlijk was vanwege de harde wind. Op weg naar het volgende infocentrum kwamen we onze buschauffeur tegen. Hij bleek het perfecte alternatief voor ons te hebben: quadrijden voor de helft van de prijs!! Dit was omdat er zoveel activiteiten geannuleerd waren. Daar zeiden wij natuurlijk geen nee tegen. We hebben eerst een korte wandeling gedaan en ‘s middags was het tijd om quad te gaan rijden. De outfit was opnieuw erg charmant haha. Deze keer bestaande uit een bruin pak, laarzen, een bril en een helm. Eerst was er een oefenparcours waar ze uitlegde hoe alles werkte en checkte of je goed genoeg was om de rit te maken. Gelukkig kwam ik hier doorheen haha, niet iedereen mocht gaan, dus ik was toch wel blij dat ik zelf mocht rijden. Het was echt super super leuk! Je ging door midden door het bos, over stenen, omlaag door modderplassen etc. In het begin moest ik wel even wennen aan dat enorme ding, maar het werkt heel simpel. Het enige wat ik nog heb gedaan is tegen een boomstam aangereden haha. Hoe ik van die dingen altijd voor elkaar krijg weet ik ook niet, maar ik blijf dus wel gewoon mezelf ook al woon ik een paar maandjes ergens anders ;p. Terug in het hostel begon het volgende probleem. Na een paar uur chillen in onze kamer bleek er geen stroom meer te zijn, vanwege een cycloon. Wij hebben het meer als een storm ervaren, maar de volgende dag bleek dat het wel iets erger was dan een stormpje. De rest van de avond en de volgende morgen moesten we zien te overleven zonder licht en warm water. Dus de uitdaging was koken in het donker. Gelukkig was Elisa zo slim om een zaklamp te kopen, die nu heel handig was om te gebruiken. Gelukkig had dit hostel een gezellige bar, waar we later kaartspelletjes hebben gespeeld met de andere mensen van de bus. Dit was dus een terug-in-de-tijd dagje. Geen telefoons meer, geen licht etc.

De volgende ochtend was het plan om naar Wanaka te gaan. Dit was goede vrijdag, maar voor ons was er niks goeds aan. Er was een hele hoop gedoe. Na een aantal uur in de bus bleek dat we de brug niet over mochten en dus niet verder konden rijden. Overal langs de wegen lagen omgewaaide bomen en er waren een hoop verwoestingen. De wegen hier zijn soms zeer apart. Het gaat van 2 banen naar slechts één brug waar dus het verkeer van een kant van de weg maar omheen kan. We moesten het stuk weer helemaal terugrijden om via een andere plaats naar Wanaka te komen. Eenmaal dichter in de buurt van onze bestemming kregen we een busongeluk. Niet de auto voor ons, maar de auto daarvoor stopte ineens midden op de weg, waardoor onze buschauffeur moest uitwijken naar de berm. We reden een boom in, maar gelukkig brak alleen de ruit en was er niemand gewond geraakt. Schrikken was het wel. Er kwamen een hoop ambulances, een helikopter en een heleboel mensen die er zeker van wilden zijn dat alles goed met ons ging. Het was al laat op de avond, maar we moesten weer terug rijden naar de vorige stad. Het zuidereiland heeft slechts een aantal grotere plaatsen, de rest bestaat uit natuur, waardoor dit best een lange rit was. De meeste accommodaties in deze plaats waren volgeboekt, waardoor wij met z’n vieren en een andere groep mensen besloten dat het voor ons wel oké was om dan te slapen in Punakaiki. Dit leverde echter een langere busrit op, maar toen we eenmaal de bus uitkwamen kregen we een huis (in het regenwoud) voor ons vieren. Dit was zeker de meest luxe plaats waar we geslapen hebben tijdens de trip en vanwege alle tegenslagen werd het betaald door de busmaatschappij :).

Zaterdagochtend, ging de bus op weg naar Queenstown. Ondertussen stopte we bij lake Tekapo. Wat ontzettend mooi is dat, de foto’s zien er uit als de voorkant van een postkaart. Dit was het eerste hostel met gratis wifi. Ik verwachtte dat dit eigenlijk overal in NZ wel te vinden zou zijn, maar blijkbaar is dit thuis toch iets beter geregeld. We kwamen ’s avonds laat aan, dus hebben we lekker een pizza gegeten en zijn we ons bed ingedoken.
De volgende dag werden we wakker met de zon. Queenstown staat bekend om avontuur, vooral het bungeejumpen is een van de dingen die je hier moet doen. Dit was dan ook de activiteit van dag één voor Elisa en Luís. Ik ben een enorme schijterd haha, mij dus niet gezien. Maar samen met Johanna heb ik foto’s van ze gemaakt. Wat cool om te zien dat ze gingen! Het was wel grappig, klaar met de camera in de aanslag en vanwege ons gesprek hadden de mensen naast ons meteen door dat zij onze vrienden waren. Later op de dag hebben we het centrum en de stad bekeken, het is heel erg mooi en speciaal want de stad is gebouwd om een meer dus dat is wel echt speciaal.
Omdat we zondagochtend vroeg op moesten vanwege onze excursie naar Milford Sound zijn we op tijd naar bed gegaan. Milford sound bestond uit een cruise door de bergen en langs watervallen. Dit was heel mooi, we hebben onderweg zeehonden gezien en we kregen lunch en een koekje. Dit was een gezellige dag! Ik moet niet vergeten de buschauffeur te vermelde. Die man heeft echt de hele heen- en terugrit gepraat. Heel erg grappig en wel interessant, hoewel hij natuurlijk ook een hele hoop onzin vertelde. Maandagochtend zijn we met de Gondel omhoog gegaan, daar hebben we een soort van kart parcours gedaan, wat lachen was! Het uitzicht was heel erg mooi. Terug hebben we door de bossen gelopen. Dit was ook heel erg mooi. Een aantal uitzichtpunten over de stad en je kon stukken van de mountainbike route zien.

Dinsdagochtend vertrok de bus naar Mount Cook. ‘S middags begonnen we aan de tocht naar de top. Het regende super hard en begon alleen maar harder te regenen. Na een paar uur waren we helemaal doorweekt en koud en besloten we dat we toch niks zouden kunnen zien en het beter was om terug te gaan. Brrrr hele tocht door de regen terug, dit was geen succes, maar wel een van de momenten dat je een warme douche heel erg kunt waarderen <3! De volgende ochtend was het stralend zonnig en zagen we een hele mooie Mount Cook vanuit onze kamer, dus hebben we het toch nog een beetje kunnen zien.

Woensdag reden we verder naar Rangitata, na onderweg een tussenstop gemaakt te hebben bij Lake Tekapo. Rangitata is te vergelijken met een gat in de middle of nowhere, maar het is ook een van de locaties waar Lord of the Rings is gefilmd. Het hostel hier had een gemeenschappelijke woonkamer met een lekkere open haard. Buiten was het koud, dus we hebben eerst hier wat tijd doorgebracht, maar uiteindelijk hebben we de wandeling gelopen. De rivier was super mooi, ongeloofelijk helblauw en tussen de rotsen! Het was een flinke wandeling terug omdat we dachten wel een stukje af te kunnen snijden en daardoor verdwaalde; faal haha. S avonds hebben we lekker een filmpje gekeken.

Donderdag was het tijd om naar Christchurch te gaan. Deze stad is erg getroffen door een aardbeving van een paar jaar geleden, indrukwekkend om te zien! Je kon het goed terug zien in de gebouwen. Hier hadden we heerlijk weer, dus lekker geluncht en het centrum bekeken. De volgende dag zijn we naar de zee geweest, wat niet echt bijzonder bleek te zijn. Daarna naar de botanical gardens en weer terug naar het hostel. Dit keer was het hostel bijzonder! We sliepen in the Yale House. Een voormalige gevangenis, nu omgebouwd tot hostel, heel erg cool! Deze avond hadden Luís en Elisa een typisch Braziliaans gerecht voor ons gekookt, super leuk en het was ook heel lekker :)!

Toen vertrok de bus alweer naar de laatste bestemming: Kaikoura. Dit staat erom bekend om walvissen, zeehonden en dolfijnen te spotten. Wij besloten om hier mee te gaan met de boot om walvissen te spotten. Helaas was dit voor mij niet echt een succes. Ik heb de hele boottocht boven een kotszakje gehangen, hartstikke zeeziek. Iets met een boot is voorlopig niet voor herhaling vatbaar dus haha. Wel nog een paar dolfijnen gezien, toen ik het voor elkaar kreeg mezelf naar buiten te slepen. De walvis heb ik alleen vanuit het raampje gezien.. Niet echt de beste excursie want ook Elisa en Luís voelde zich niet lekker. Omdat het onze laatste avond was besloten we lekker uit te gaan eten: pizzaaaaaa <3.

De volgende dag bracht de bus ons naar Picton waar we de ferry terug naar het noordereiland namen. Onderweg stopte we nog eventjes om een kleine wandeling te maken waar wel eens zeehonden te zien waren. Nou die waren er een hele hoop. Super leuk om te zien! Maandagavond waren we weer veilig in Wellington. Het eind van deze supervakantie! :) Dinsdag was het weer tijd om naar school te gaan en de inmiddels opgelopen achterstand bij te werken.

In de weken erna heb ik rustige weekendjes gehad: lekker filmpjes kijken, uitgaan, de stad in om te shoppen en coktails gedronken. Prima dus! Oh en Assassins gespeeld met het gebouw. Ook nog een aardbeving meegemaakt! Ik was thuis, waardoor ik het ook echt heb gevoeld (is de 6e verdieping van het gebouw). Best wel apart. Het gaat heel snel, maar je ziet het gebouw naar voren bewegen en voelt dat je weer terug gaat. Ik vond het een beetje vergelijkbaar met de Eftelingattractie haha. Verder was het nog International Food day, waarvoor ik appelflappen gemaakt had en verkocht! Ze liepen heel goed, dus uiteindelijk mooi winst gemaakt en mijn eerste centjes hier verdiend haha.
En ik ben nog naar een rugbywedstrijd geweest.

Vandaag heb ik mijn laatste assignment ingeleverd. Dit is alweer de laatste echte lesweek. Dan een weekje leerweek en alweer tijd voor de tentamens. De tijd vliegt nu wel echt! Dus nog even hard werken, maar tegelijk ook GENIETEN!

Veel liefs!x Iris